s.

acceptance, acceptation, consent, engagement, avowal, approbation.

s.

συγχώρησις concessio, consensus λῆψις acceptio. Յանձն առնուլն. ընդունելութիւն. հաճութիւն. հաւանութիւն.

Կամաւոր, կամ կամայական յանձնառութիւն. (Նիւս. խոստ.։ Նար. ՟Հ՟Բ։)

Ի քէն տանջանք, եւ ի մէնջ յանձնառութիւնք։ Տեսին զչար յանձնառութիւնն։ Այսպիսի խնդրուածս աղջկանն լաւագոյն է քան զանձնառութիւն պատարագելոյն. (Եղիշ. ՟Բ. ՟Գ. եւ Եղիշ. դատ.։)

Զյանձնառութիւն բռնադատէք օրինաց, որոց ոչ եմք եղեալ ընդունօղ։ Զոր եւ առնէր ըստ յանձնառութեանն իւրոյ. (Փարպ.։)

Երկու ունի դստերս տնկակիցս միտքն. խորհուրդք, եւ յանձնառութիւն. (Փիլ. լին. ՟Դ. 55. 56։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յանձնառութիւն յանձնառութիւնք
accusatif յանձնառութիւն յանձնառութիւնս
génitif յանձնառութեան յանձնառութեանց
locatif յանձնառութեան յանձնառութիւնս
datif յանձնառութեան յանձնառութեանց
ablatif յանձնառութենէ յանձնառութեանց
instrumental յանձնառութեամբ յանձնառութեամբք